Ik kijk naar boven en zie
enkel de zwarte nacht
met honderden lichtjes
die me allemaal aankijken.

Een koude windvlaag
blaast zachtjes
de tranen van mijn gezicht.

Met mijn handen ineen gevouwen
bid ik iets dat wordt meegenomen
door de duisternis.

En ik weet dat jij me kan horen.

Ergens.
Daarboven.

Dit gedicht is gemaakt door Renee Bindels. Ik zag het staan en herken mezelf er wel een beetje in. Als ik 's avonds buiten ben en sterretjes zie dan ga ik altijd kijken naar welke nou precies opa is. Ik weet dat het dom is, dat er geen een ster opa is. Maar voor mij blijft opa altijd de grootste ster.

Het gedicht gaat over de mensen boven ons, de mensen die overleden zijn. Voor de mensen die niet langer onder ons mochten zijn. Maar die mensen mogen we zeker niet vergeten. We zien ze dan nooit meer, maar ze blijven altijd in onze herinnering.

Plotseling weggeplukt uit je leven,    

Weg van alle mensen, die zoveel om je geven.

De liefde voor jou en het gemis is enorm,

Gevoelens razen door me heen, het voelt als een storm.

Het is moeilijk te beseffen, dat jij er niet meer bent,

Maar ik vind troost bij de gedachte, dat ik je heb gekend.

Jij hebt veel voor anderen kunnen betekenen.

Wat er ook was, op jou konden we altijd rekenen.

Tranen stromen over mijn wang,

Ik ben ontroostbaar, maar niet bang.

Ik zal je altijd mee dragen in mijn gedachten,

Want ik weet dat je op me zult wachten.

Rust in vrede.

Ik zag dit gedicht staan en ik vond het zo'n mooi gedicht dat ik hem voor mijn fictiedossier gebruik. Vooral de eerste zin van het gedicht sprak me aan, mijn opa was ook nooit ziek, hij was altijd in voor een lolletje. En opeens was hij weg. Ik zeg nog altijd; weg zonder wat te zeggen.

Dit gedicht heb ik geanalyseerd:

Onderwerp: dood

Hoofdgedachte: iemand missen om wie je heel veel geeft.

Rijm/ geen rijm: er is een eindrijm, de laatste woorden van de zinnen rijmen op elkaar.

Rijmschema: aa – bb – cc

Vorm van het gedicht: het gedicht loopt gewoon achter elkaar door zonder witregel.

Beeldspraak: - weggeplukt uit je leven - er opeens niet meer zijn.

- Gevoelens razen door me heen, het voelt als een storm – de gevoelens gaan door me heen, het is heel groot

- Op jou konden we rekenen - jij stond altijd voor ons klaar

- Ik zal je altijd meedragen in mijn gedachten - je bent altijd bij me.

Gevoel: als ik dit gedicht lees krijg ik echt het gevoel dat mijn opa en soms nog is.

Spreek het je aan: natuurlijk spreekt het me aan.

alles wees erop dat dit een heerlijke dag zou zijn
tot plots een bericht dit schone heeft bedorven
een vriend waarvan ik hield, een mens zo fijn
was hedenmorgen, op zijn wijnveld gestorven.
welk een onmacht, welk een pijn
geen kracht op aard, geen medicijn
heeft kunnen baten
waarom zo vroeg heb je ons verlaten ?
ons wacht nu de taak je werk af te maken
't zal zwaar labeur zijn, zullen we er geraken?
eerst moet dit verdriet uit onze harten geband
zodat wij, je vrienden hand in hand
je vrouw en dochten kunnen steunen dit
enorme verlies voor hen, te boven te komen
amper in het kille graf
ik sluit mijn ogen,
een traan rolt over mijn wang
en zie je voor me zoals je was
eerlijk, trouw, opgewekt, voor anderen daar
dit alles staat voor altijd in mijn geheugen gegrift

het had zo'n mooie dag kunnen zijn

nu blijft enkel hartepijn.